Een tuin voor verloren benen

In 2018 en 2019 trokken duizenden inwoners van de Gazastrook iedere vrijdag naar het afscheidingshek op de grens met Israël. Met dit protest, dat bekendstaat als de Mars van de Terugkeer, eisten ze het recht op om terug te keren naar de dorpen en steden waar ze tussen 1947 en 1949 uit waren verdreven. De Mars van de Terugkeer begon aanvankelijk vreedzaam. Families zetten tenten op; velen ontmoetten elkaar na jaren weer voor het eerst. Er heerste een feestelijke sfeer, totdat de stemming omsloeg. Israëlische soldaten schoten met scherp op de demonstranten, veelal jonge mannen. Meer dan tweehonderd Palestijnen werden gedood en bijna achtduizend raakten er gewond. Sindsdien werd het straatbeeld in Gaza bepaald door mannen en vrouwen op krukken en in rolstoelen. In 'Een tuin voor verloren benen' zoekt de verteller de gehandicapten op, zoals de werkloze Nadir, die dagelijks naar het hek gaat om het verdriet van zijn vader om zijn verloren toekomst niet te hoeven zien. Zijn nicht Nadia, die in haar gezicht is geschoten. Of zijn goede vriend Hassan, die van zijn moeder een schoen aangereikt krijgt voor een voet die hij niet meer heeft. Het resultaat is een schrijnend en indringend verslag van een vergeten episode. Mahmoud Jouda (1985) is psycholoog en schrijver. Hij werkt als journalist en schrijft korte verhalen en romans. Een tuin voor verloren benen is zijn tweede roman. In maart 2024 vluchtte hij met zijn familie vanuit de Gazastrook naar Egypte. Uit het Arabisch vertaald door Djûke Poppinga