Massastrandingen

Wat doen we als het begint te stormen en het na dagen nog niet ophoudt? Wat moeten we denken wanneer bomen bloeden? Wat wou de walvis zeggen toen hij zich op de kust wierp? Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier. Over Moya De Feyters poëziedebuut Tot iemand eindelijk schreef Ivan De Maesschalck in Poëziekrant: 'Wie de keerzijde van de werkelijkheid verwoordt, brengt een andere kant van de waarheid aan het licht. Wie ziet hoe weinig er nodig is om diezelfde werkelijkheid te transformeren, schopt de benen onder de vertrouwde logica vandaan. De soms groteske vertekening van De Feyters personages doet spontaan denken aan het werk van Kafka en Van Ostaijen.'