De clan Reynders

Dit boek volgt van nabij het duo Didier Reynders en Jean-Claude Fontinoy.

Deze laatste werkte sinds 1999 steeds op de kabinetten van Reynders, in de voorbije 20 jaar zowat de machtigste politicus van België: Minister van Financiën (1999-2011), Minister van Buitenlandse Zaken en Europese Zaken (2011-2019), Minister van Buitenlandse Handel (2011-2014), Minister van Defensie (2018-2019), Vice-Eerste minister (2004-2019). Fontinoy was de man in de schaduw, de fikser, die buiten beeld de enveloppes aannam.

Harde bewijzen dat hij een corrupt systeem van steekpenningen invoerde zijn er niet omdat die transacties steeds in het verborgene gebeuren. Maar het aantal mensen dat anoniem daarover getuigt is indrukwekkend. Enkele dossiers die aan bod komen: de restauratie van de stations in Luik en Bergen, het werk van de Spaanse sterarchitect Calatrava, de asbestopruiming in het Berlaymontgebouw, de verkoop van het Rijks Administratief Centrum, het dossier Kazachgate, de mannetjes van Reynders op de Staatsveiligheid, de bouw van een nieuwe ambassade in Kinshasa, en nog veel meer.

Enkele van de vele cases:

Reynders benoemt Fontinoy tot voorzitter van RvB van NMBS, met als resultaat oa. de megalomane bouwwerken van de stations in Luik (439 miljoen euro, dit is drie keer duurder dan begroot) en Bergen (voorlopig al tien keer duurder dan begroot) getekend door de Spaanse architect Calatrava.

De bijzonder dure afwikkeling van het asbestprobleem van het Berlaymontgebouw.

De verkoop van het Rijks Administratief Centrum op de Brusselse Esplanade, waarnaar de hoofdzetel van de federale politie verhuisde, onder impuls van voormalig politiechef Glenn Audenaert. Het gebouw werd door de Belgische Staat verkocht voor 27 miljoen euro aan Breevast en Immobel. Reynders was daarbij betrokken als voogdijminister van de Regie van Gebouwen. De kritische nota van de inspectie Financiën kreeg geen gevolgen. Elf jaar later wordt het voor bijna twaalf keer die prijs opnieuw verkocht. Het Rekenhof heeft vastgesteld dat er in dit dossier ook gewoon 40 miljoen euro verdwenen is.

In het dossier Kazachgate staat Reynders zelf volop in de schijnwerpers. Reynders zorgde er voor dat drie Kazachse zakenlui met een minnelijke schikking wegkwamen, nadat er een Belgisch onderzoek naar corruptie tegen hen liep. Daarvoor moest de wet worden aangepast, Reynders was toen minister in een regering van lopende zaken. Achteraf is gebleken dat voormalig Senaatsvoorzitter Armand De Decker (MR) meer dan 700.000 euro heeft ontvangen voor zijn bemiddeling als 'advocaat', terwijl hij al vijftien jaar geen advocaat meer was. Hij was het scherm waarachter Reynders zich bewoog.

De finale kostprijs van de nieuwe ambassade in Kinshasa werd begroot op 14,5 miljoen euro. Reynders was op dat moment minister van Buitenlandse Zaken, Fontinoy was bemiddelaar bij zowel de Congolese autoriteiten als bij de bouwondernemers. Toen het Rekenhof, een instrument ten dienst van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, in 2017 een bezwarend verslag over de aanpak van Buitenlandse Zaken indiende, werden in het parlement geen vragen gesteld.